அடைக்க முடியாது "ஆறுக்குள்"

தமிழ்மணத்தில் விதவிதமான "ஆறு" பதிவுகள் வந்துகொண்டிருக்கின்றன. என்னையும் ஒரு "ஆறு" பதிவு போடுமாறு அழைத்திருந்தார் தெக்கிக்காட்டான். இப்போதுதான் நேரம் கிடைத்ததென்றாலும் இப்பதிவு எழுதுவதில் எனக்கு நிறையக் குழப்பங்கள் உண்டு. உண்மையைச் சொன்னால் இப்படி ஒரு கேள்வியை இப்போதுதான் நான் முதலில் சந்திக்கிறேன். எனக்குப் பிடித்தவைகள் என்று என்னையே கேட்டுப்பார்க்கிறேன். மழைக்குப் பின்னான உடனடி வெய்யிலில், ஈரத்துடன்
மினுமினுக்கும் இலைகளைப்போல் மனதின் அடுக்குகளில் படிந்துகிடக்கின்றன பலவும் பலவிதங்களில் "பிடித்தவைகள்" வரிசையில். எழுதலாம் எனப் பட்டியலிடும்போதுதான் பிரச்சினை. காரணம் "ஆறுக்குள்" அடங்க மறுக்கின்றன அவை. என் "பிடித்தவைகள்" ஒரு எல்லைக்குள் வராதனவாய் விரவிக்கிடக்கின்றன எங்கும்.

பிடித்த இடங்கள் எவையென்று எண்ணிப்பார்க்கிறேன். மண்ணில் விழுவதற்கு முன் கருவறை பிடித்திருக்கலாம். பிறந்தபின் தாயின் மடி பிடித்திருந்தது. திரிந்து விளையாடிய வீதி பிடித்திருந்தது. படித்த பள்ளியும், வசித்த ஊரும், வயல்காடும், வயல்களுக்கு நடுவே ஓடிய வாய்க்காலும், கோடைவிடுமுறையின் கொட்டும் வெப்பத்தில் கொட்டமடித்து மகிழ்ந்த உறவினர்கள்
வாழ்ந்த ஊரின் சிறுசிறு நீர்நிலைகளும் பிடித்தேயிருந்தன அப்போது. நினைவலைகளில் இப்போதும்.வாலிபத்தில் கல்வி வழங்கிய கல்லூரியும், உலகம் மறந்து புத்தகங்களை நேசிக்கவைத்த நான் நுழைந்த நூலகங்களும், ஒரு யோக வகுப்பில் என்னையே எனக்கு உருமாற்றிக்கொடுத்த அந்த ஆஸ்பெஸ்டாஸ் கூரைகொண்ட அழகான அறையும், ஏறி இறங்கிய மலைகளும், மணிக்கணக்கில் குளித்துக்கொண்டேயிருந்த அருவிகளும், மிதமான ஒலியில் அழகான பாடலை எந்த
ஒரு சினிமாப் பாடகர் குரலிலும் கேட்கமுடியுமொரு பேருந்தில் உட்கார்ந்துகொண்டு பயணிக்கக் கிடைக்கும் ஒரு இருக்கையும், மனதின் வெப்பமோ குளிர்ச்சியோ பகிர்ந்து கொள்ள முடிந்த நண்பர்களின் வீடுகளும் பிடித்தவைகளே!முதன்முதலாய்க் காதல் தோன்றியபோது இருந்த இடமும், காதலித்தபோது பிடிக்காதவை என்று எதுவுமேயில்லையென்ற வகையில் பிடித்திருந்த எல்லா இடங்களும் இப்போதும் பிடித்தேயிருக்கின்றன. என் வீடு பிடிக்குமென்பதைக்கூட
பொத்தாம்பொதுவாய்ச் சொல்ல மறுக்கிறது என்மனம். வீட்டிற்குள் எப்படியோ என்னை இழுத்துப்பிடித்து வேலைவாங்கி தன்னை பளிச்சென்று காட்டிக்கொள்ளும் சமையலறையும், அடுக்கிமுடித்ததாலும் அடிக்கடி கலைந்துகிடக்குமென் புத்தக அலமாரியும், படுத்தவுடன் நித்திரை வழங்கும் உட்காரும் இருக்கையும், சன்னலுக்கருகே தேநீர்குடிக்கத் தேர்ந்தெடுக்கும் பொழுதுகளில் அமர வசதியாய் அங்கே கிடக்கும் கொஞ்சம் காலுடைந்த நாற்காலியும், பூச்செடிகள் வைக்கப்படாமல் சிறிது
வெறுமையாயிருந்தாலும் என்னைத் தினம் ஒரு தடவையாவது உட்கார அழைக்கும் பால்கனியும், என்று வீட்டிற்குள் பிடித்தவைகளைத் தனியாய்ப் பட்டியலிடாமல் பொதுவாய் "வீடென்றால்" எப்படி அது முழுமை பெறுமென்கிறது மனம். இப்படி இடத்திற்குள் இடமாய் விரிந்துகொண்டேயிருக்கின்றன எனக்குப் பிடித்த இடங்கள்.

பிடித்த மனிதர்களையாவது ஆறுபேரைச் சொல்லமுடியுமா என்று பார்த்தால் அதிலும் சிக்கல். பிடித்திருந்து பின் பிடிக்காமல் போனவர்களும், பிடிக்காதிருந்து பின் பிடித்துப்போனவர்களும், எப்போதும் பிடித்தேயிருப்பவர்களுமாய் நிறைய இருக்கிறார்கள். இதில் எதில் எந்த ஆறு பேரைச் சொல்வது:)) இந்தக் கால் நூற்றாண்டுக்கும் மேலான வாழ்க்கையில் வந்து போன, கூடவே வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிற மனிதர்களின் பட்டியல் நீளமானது. உற்றுப்பார்த்தால் "ஒவ்வொரு மனிதனுக்குள்ளும்
ஒரு குழந்தை மனம் இருக்கிறது" என்று எங்கோ படித்த ஞாபகம். அந்தக் குழந்தை மனதை தங்களை அறிந்தோ அறியாமலோ வெளிப்படுத்தும் வேளைகளில் எல்லா மனிதரும் எனக்குப் பிடித்து விடுகிறார்கள். அவசரங்கள் தின்றுகொண்டிருக்கும் அன்றாட அலைச்சல்களிலும்கூட எங்காவது ஒரு இடத்தில் அன்பினால் நனைத்து நம்மை ஆச்சரியப்படுத்திவிட்டு ஓடிக்கொண்டேயிருக்கும் மனிதர்களைச் சந்தித்தே வாழ்கிறோமென்பதால் பிடித்தவர்கள் என்று சொல்லுகையில் அவர்கள் எல்லோரையுமல்லவா சொல்லவேண்டும்? நம்மை நாம் விரும்பியபடி வளர உதவிய பெற்றோர்கள்,
உறவினர்கள், நண்பர்கள் என்பதோடு நின்றுபோய்விடுவதில்லை நமக்குப் பிடித்தவர்கள். நான் பள்ளிக்குக் கிளம்பிய ஒரு காலையில் பாதிவழியில் சுற்றும் சங்கிலி அறுந்து நின்றுபோன என் மிதிவண்டியை அந்நேரத்தில் சாலையில் போய்க்கொண்டிருந்த ஒரு மனிதர் சரிசெய்து கொடுத்தபோதும், பேருந்திலிருந்து இறங்கி எதிரே வந்துகொண்டிருந்த வாகனம் பார்க்காமல் சாலை கடக்கையில் என்னை அந்த வாகனத்திடமிருந்து காப்பாற்ற கைபிடித்து இந்தப்பக்கம்
இழுத்தெறிந்த பெண்ணொருவரும், இதோ இப்போது பணி முடிந்து திரும்புகையில் பிரச்சினை செய்த என் வாகனம் சரியாகக் கைகொடுத்த ஒரு வெள்ளைக் கிழவரும் என் வாழ்வில் ஒரு முறைதான் வந்தார்களெனினும் வந்தபோது பிடித்தேயிருந்தார்கள். எனக்கென்று எதுவும் செய்யக்கூட வேண்டாம், உதிர்ந்து கிடக்கும் அன்று பூத்த பூவை மிதிக்காமல் நடப்பவர்கள், செத்துப்போய்க்கிடந்தாலும் அதை மேலும் சிதைக்க விரும்பாமல் சாலையில் கிடக்கும் அணிலொன்றுக்காய்
வாகனத்தை வளைத்து ஓட்டுபவர்கள், மழை வந்தவுடன் குடை எடுக்காமல் கொஞ்சம் நனையத் தெரிந்தவர்கள் என்று இதுபோன்ற வரிசைகளில் கண்ணுறுகின்ற மனிதர்களும் பிடித்தவர்களே! அடைக்க முடியாது அவர்களை "ஆறுக்குள்" என்னால்.

மேற்சொன்ன தனிப்பட்ட வாழ்வியல் அனுபவங்கள் தவிர்த்து எல்லோர்க்கும் பொதுவான வேறு சில விடயங்களில்(லாவது) ஒரு "ஆறு" பட்டியல் தர முயற்சித்திருக்கிறேன் கீழே. ஆனால் அவையும் இந்த "ஆறு" மட்டுமே அல்ல என்பதுதான் உண்மை.

பிடித்த சமூக சிந்தனையாளர்களில் ஆறு பேர் (இப்படி எழுதுவதுதான் சரியென்று தோன்றுகிறது)
**************************************************
பெரியார்
சேக்குவாரா
அம்பேத்கார்
காமராஜர்
ஜீவா
அன்னை தெரசா

விரும்பிப் படித்தவை அல்லது படிப்பவைகளில் ஆறு பேர்
**************************************************************
பாரதி
ஆண்டன் செகாவ்
தொ.மு.சி.ரகுநாதன்
வைரமுத்து
கல்யாண்ஜி
மனுஷ்யபுத்திரன்

பார்த்த படங்களில் பிடித்தவைகளில் ஆறு
:*********************************************
விதி
பாரதி
கருத்தம்மா
காந்தி
டைட்டானிக்
சதிலீலாவதி.

கேட்ட பாடல்களில் பிடித்தவைகளில் ஆறு
:*********************************************
பூவே பூச்சூடவா எந்தன் நெஞ்சில் பால்வார்க்க வா
மார்கழிப்பூவே மார்கழிப்பூவே உன் மடிமீது ஓரிடம் வேண்டும்
போறாளே பொன்னுத்தாயி பொலபொலவென்று கண்ணீர் விட்டு
பூங்காத்து திரும்புமா ஏம்பாட்டெ விரும்புமா
கொஞ்சும் மைனாக்களே கொஞ்சும் மைனாக்களே
சின்னச்சின்ன மழைத்துளிகள் சேர்த்து வைத்தேனே


இப்படி ஒரு பதிவு எழுத வைத்த தெக்கிக்காட்டான் அவர்களுக்கு நன்றி. இதைப் படிப்பவர்கள் திட்ட விரும்பினால் அதுவும்
அவருக்கே:))