நல்லதொரு வாரம்

நல்லதொரு வாரமா இல்லையா என்று நாங்கள்தானே சொல்லவேண்டும்? அதையும் நீயே சொல்லிக்கொள்வாயா? என்று கேட்கிறீர்களா:)) உங்களுக்கு எப்படிப்பட்ட வாரம் என்று நீங்கள்தான் சொல்லப்போகிறீர்கள். இது எனக்கு:)) உண்மையில் தமிழ்மணத்தில் நட்சத்திரமாக இருந்த வாரம் எனக்கு நல்லதொரு வாரம்தான். அமெரிக்கா வந்திருக்காவிட்டால் இணையத்தமிழ் எனக்கு பரிச்சயமாகியிருக்குமா என்பதே சந்தேகம்தான். ஓடிக்கொண்டேயிருந்த வாழ்க்கை ஊரில் எனக்கு. ஓட்டமும் வெற்றியும் மட்டுமே இலக்காயிருந்தபோது என்னைத் தெரியப்படுத்திக்கொள்வதில்தான் குறியிருந்ததே தவிர நான் தெரிந்துகொள்ளவேண்டியவை மீதான தேடல் கிடப்பில் போடப்பட்டது. காலம் வழங்கும் முடிவுகள் சிலவற்றில் பல நல்ல தொடக்கங்களும் நிகழலாம். அப்படிக் கிடைத்ததுதான் எனக்கு இணையத்தமிழும். என்னிடமிருப்பவைதான் வைரங்கள் என்ற
கர்வமெல்லாம் இல்லாமலில்லை நுழைந்தபோது. இங்கே வந்து உரசிப்பார்த்துக்கொண்டபின் உணராமலில்லை அவற்றில் பலவும் வெறும் கண்ணாடிகள் என்று. எங்கெங்கோ சுற்றித் தமிழ்மணம் வந்தநாளில் வேறெங்கும் படித்திராத சில நண்பர்களின் எழுத்துக்களைக் கண்டேன். அவை எனக்கான மொழியிலும், நான் உண்மைகள் என்று
நம்பிக்கொண்டிருந்தவைகளைத் தாண்டியும் சில உண்மைகளிருப்பதைக் காட்டுபவையாகவும் இருந்தன. பிறகு பல்துலக்குவது, சாப்பிடுவது, தூங்குவதுபோல் தமிழ்மணம் வந்துபோவதும் இயல்பாகிப்போனது.

ஆனால் தொடர்ந்து எழுதிக்கொண்டிருப்பது எனக்கு இயலாததாகவே இருந்தது. எப்போதாவது ஒரு பதிவிடுவதும், பிறகு மற்ற நண்பர்களின் எழுத்து வாசிப்பிலேயே தொலைந்துபோவதுமாயிருந்திருக்கிறேன். அப்படியிருந்தவளைத் தொடர்ந்து
ஒருவாரம் எழுதவைத்துவிட்டது நட்சத்திரப்பொறுப்பு. பதிவிடுவது மட்டுமின்றி, இடப்படுகிற பின்னூட்டங்களை உடனே பிரசுரிக்கவும், முடிந்தவரை அன்றன்று இடப்படும் மற்றவர்களின் இடுகைகளைப் படிக்கவும், மொத்தத்தில் தமிழ்மணத்தில் ஒருவாரத்திற்குத் தொடர்ந்திருப்பதென முடிவெடுத்துக்கொண்டிருந்தேன். அதை ஓரளவு செய்யமுடிந்ததில் மகிழ்ச்சி.

எல்லாவற்றிற்கும் சில பக்கவிளைவுகள் இருப்பதுபோல் இதற்கும் இருந்தன. கடந்த ஒருவாரத்தைத் திரும்பிப் பார்க்கிறேன். முன்பு வீட்டிலிருந்துகொண்டு அலுவலுக்கும், தமிழ்மணத்துக்கும் போய்க்கொண்டிருந்தவள், போனவாரம் பூராவும்
தமிழ்மணத்திலிருந்துகொண்டு வீட்டிற்கும், பணிக்கும் சென்றுகொண்டிருந்திருக்கிறேன்:)) தூர இருக்கும்போது அன்பு பெருகும் என்பது உண்மையாகிப்போனது. ஒவ்வொரு நிகழ்வையும் அப்படியே ஏற்றுக்கொள்ள முடிந்தது எந்த எதிர்வினையுமின்றி. இல்லாத காய்கறியின் ஏக்கமின்றி, இருந்ததை வைத்துச் சமைக்க முடிந்தது. அடுப்பில் போட்டு
வைத்துவிட்டுப் பின்னூட்டம் ஒன்றிற்குப் பதில் சொல்ல வந்து, திரும்பிப் போகையில், வெந்துகொண்டிருந்த உருளைக்கிழங்கு கடைசிச் சொட்டுத் தண்ணீரில் கருகிவிடாது காத்திருந்ததற்கு நன்றி சொல்லிக்கொண்டே தோலுரிக்க முடிந்தது. பதிவிற்காகக் குறிப்பெடுத்தபோது வெடிச்சத்தம் கேட்டுப் பதைத்து ஓடினால் தண்ணீர் முழுதும் ஆவியானதால் சூடுபொறுக்காமல் வெடித்திருந்தது முட்டை. அளவுக்கு மீறி வதைத்துக்கொண்டிருந்தால் ரௌத்திரம் பழகும் முட்டையுமென்று ரசித்துக்கொண்டே நிற்க முடிந்தது. எதையெடுத்தாலும் "எடுக்காதே" என்ற எதேச்சாதிகாரப் போக்கை விட்டு, கேட்ட
மாத்திரத்தில் பெரிய டப்பா நிறையப் பவுடரை எடுத்துக் குழந்தையின் கைகளில் கொடுக்க முடிந்தது. பதிவு எழுதி, முடித்துப் பார்த்தால் தலையிலிருந்து பாதம் வரைக்கும் அவன் சுத்த வெள்ளையில் நின்றபோதும், பவுடர் தீர்ந்ததென்ற பதட்டமின்றிக் கட்டிக்கொண்டு சிரிக்க முடிந்தது. "அம்மா அம்மாவாக இல்லாமல் நட்சத்திரமாகவே இருந்தால் நல்லதென" அவன் நினைப்பதுமாதிரி உணர முடிந்தது. வீட்டில் என் அருகாமை குறைந்த இருவரின் சுதந்திரம் ஆனந்த சுதந்திரம் ஆனது கேட்டு "பாவம் இதை அவர்களுக்கு ஒருவாரமேனும் தரமுடிந்ததே" என்று தன்னிறைவு கொண்டு மகிழ முடிந்தது.

இப்படி ஒரு வாரம் எனக்கு அமைய உதவிய தமிழ்மணம் நிர்வாகிகளுக்கும், என் பதிவுகளை வாசித்த நண்பர்களுக்கும் நன்றி.

முக்கியமான பின்குறிப்பு:
********************

இந்த வாரத்தைக் கொடுங்குளிர் மாதமொன்றில் வழங்காமல் இந்த இனிய வெயில்காலத்தில் வழங்கி ஒருவாரமாக என் மாலைநேர வெளிப்போதலை முடக்கிய மதிக்கு மட்டும் நன்றி மட்டுமின்றி சிறிய கண்டனமும் சென்று சேர்வதாக:))