அருக்காணியின் அரங்கம்

அருக்காணி: சுந்திரீ...அட வாவா உங்கூடப் பேசறதுக்குத்தே உன்னைய வரச்சொல்லியுட்டிருந்தெ நானு பிரேமாகிட்ட.

சுந்தரி: அப்பிடியென்ன தலபோறகாரியமாக்கு எங்கிட்ட ஒனக்கு?

அருக்காணி: அப்பிடித்தேன்னு வெச்சுக்கவே. நம்மூட்டுல செந்திலு கம்பியூட்டர் வாங்கிவெச்சதுல அப்பப்ப நானும் அதுல எதாவது படிப்பன்னு சொல்லீருக்கறனல்ல உனக்கு?

சுந்தரி: அவெஞ்சொல்லிக்குடுத்து நீயுங் கம்பியூட்டருக்குள்ள போகவெல்லாம் படிச்சதுனாலதான எனக்குங்கூட சூரியா சோதிகா கல்யாணப் போட்டாவையெல்லாங்கூட உங்கூட்டுக்கு வந்து உடனே பாக்கமுடிஞ்சுது. அதுக்கென்ன இப்போ? சோதிகா மாசமா இருக்குதுன்னு புதுசா எதாவது போட்டோக்கீது வந்துருக்குதா?

அருக்காணி: ஆமா, கல்யாணமாகிப் பத்தாவதுநாளே மருமவ மாசமாயீட்டாளான்னு கேக்கற காட்டுச் சனமாட்டவே இரு. சோதிகா கேட்டான்னா உன்னையெல்லா தாளிச்சே போடுவா. அதல்ல. இப்பத்தே இந்த வலைப்பதிவுலயெல்லாந் தமிழ்ல என்னென்னமோ எழுதிக்கிட்டிருக்கறாங்களே! அப்பிடி எழுதற நம்மூருப் புள்ளையொண்ணு நாம பேசறத அப்பிடியே அதும்பட பதிவுல போடறன்னு கேட்டுது. அதுக்குத்தே உங்கூட ஒரு கலந்துரையாடலு வெச்சு டேப்பு ரிக்காடருல பதிவு பண்ணி அந்தப் புள்ளைக்கு அனுப்பலாமுன்னு உனையக் கூப்புட்டது இப்போ.

சுந்தரி: பரவாயில்லயக்கா. நம்மூருப் புள்ளைக்கு நல்ல மனசுதேம்போ. நம்ம பேச்சையெல்லாங்கூட வலைப்பதிவுல போடுதாமா?

அருக்காணி: நல்லாச்சொன்னே நீயி, அந்தப் புள்ளையப்பத்தி எனக்குத்தெரியாதாக்கு? நாந்தே அதோட "நிறங்கள்"ங்கற பதிவயும் படிச்சுக்கிட்டுத்தேன இருக்கறனிப்போ. அந்தப் புள்ள நம்மளப் போடனுமுன்னெல்லா வந்தமாதிரித் தெரியல. ஆடிக்கொரு நாளைக்கு அம்மாவாசைக்கொருநாளைக்குப் பதிவு போடற கொஞ்சங்கூடத் துடியில்லாத புள்ளை அது.
அது உக்காந்து எழுதறதுக்குப் பதிலா நாம பேசறதப் போட்டு ஒரு பதிவு ஒப்பேத்தலாம்னு வந்துருக்குமுன்னு நெனைக்கறன் நானு.

சுந்தரி: பால் கறக்குற மாட்டப் பல்லப் புடுச்சுப் பாத்த கதையாப் பேசாதையக்கா. எப்பிடியோ நம்ம பேரெல்லாங்கூட அங்க வரப்போகுதுல்ல அந்தப் புள்ளையால?. அதையுட்டுப்போட்டு........... இப்ப நாம என்ன பேசோனும்னு சொல்லு
சீக்கிரமா, பேசிப்போட்டுப் போயிப் பொழுதோடத்துக்குச் சோறாக்கற வேலையிருக்குது எனக்கு. உனக்கென்ன ஆக்கிவெச்சுப்போட்டு அலுங்காம உக்காந்திருப்பே இந்நேரத்துக்கு.

அருக்காணி: சேரிச்சேரி, சுடுதண்ணியக் கால்மேல ஊத்துனமாரித் திரியாத நீயி. அப்பிடி உக்காரு அந்தப் பாவை மேல.காடு, ஊடுன்னு இருக்கற உங்கிட்ட எதையப் பேசுனாப் புரியும்னு ரோசனையா இருக்குது. இரு சொல்றேன், ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்.......இன்னைக்கு எந்தப் பதிவு படிச்சன்னா.........

சுந்தரி: ஆமாமா, நீ பெரிய கலெக்டரு பாரு. இன்னைக்கு உம்பய கம்பியூட்டரு வாங்கிக்கொடுத்தான்னு வந்துருச்சாக்குனக்கு? நாலைக்கே எம்பயனுமொண்ணு வாங்கிவெச்ச பொறகால பாரு.

அருக்காணி: பேசுபேசு, நீயுமொரு நங்கயா மொறைதான எனக்கு. நாம பேசிக்காம யாரு பேசுவா இப்பிடி.......ம்ம்ம்.....நாபகம் வந்துருச்சு இப்ப....... இன்னைக்கு எதோ "கொங்கு வட்டார வழக்கு" ன்னு மணிகண்டன்னு ஒருத்தரு எழுதுன பதிவையுமு அங்க மத்த சனம் போட்ட பதிலையுந்தான் படிச்சேன்.

சுந்தரி: கொங்கு வட்டாரம்னா நாமெல்லாம் பேசிக்கறதையா? நீ சொல்றதப் பாத்தா இந்த வலைப்பதிவுல நெறையா நல்ல காரியம் நடக்குமாட்ட இருக்குது.

அருக்காணி: இதெல்லாம் செய்யவேண்டிய நல்ல வேலதாஞ்சுந்தரீ.... ஆனாப் பாரு, இப்பத்த பசங்க புள்ளைக வெளியூரு வாழ்க்கைக்குப் போனா அங்கத்ததப் படிச்சுட்டு நம்ம வார்த்தைகள மறந்தும்போயிருது. மழை பேஞ்சா சாக்குல உள்ளாற மடிச்சுத் தலைக்குப் போடுவமே அதைய எப்பிடிச் சொல்றதுன்னு தெரியலைங்கறாங்க.

சுந்தரி: அடக் "கொங்காடை" ங்கறத மறந்துட்டாங்களா? நல்ல கதையா இரூக்குது போ. வார்த்தைக மட்டுமில்லப் பழமொழியெல்லாங்கூட எழுதி வெச்சர்றது நல்லது.

அருக்காணி: ஆமா, இந்தப் பதிவோட போன பாகத்துலகூட "போசி"ன்னாப் பாத்திரம்னு எழுதீருந்தாங்க மணிகண்டன். அதக்கூடப் பொதுவாப் பாத்திரம்னு சொல்றதவிடப் பாத்திரங்கள்ள ஒருவகைன்னு சொல்லலாம். ஏன்னா நாம ஒவ்வொரு
பாத்திரத்துக்குமே வேறவேற பேருதானே வெச்சிருக்கோம். உருளை வடிவத்துல இருக்கறதுக்குப் பேரு "போசி". அதுவே தொங்கற மாரி இருந்தா அதுக்குப் பேரு "தூக்குப் போசி".

சுந்தரி: தூக்குப் போசி தெரியாதா எனக்கு? சதிலீலாவதியில கோவைசரளா பெங்களூருல ஒரு மணிப்பாசுக் கடையில "இதென்னுங்க தம்பி எங்கூருத் தூக்குப் போசியாட்ட இருக்குது" ன்னு ஒரு மணிப்பாசத் தூக்கிக் காட்டுவாங்களே?

அருக்காணி: செரியாச் சொன்னே....... அதே மாரி நம்மகிட்ட இட்லிப் போசி, இட்லிக்குண்டா, தேக்குசா, சால்ப்பானை, காவிடிச் சொம்பு இப்பிடியெல்லாமே பாத்திரமிருக்குதே! சாப்பாட்டப் பரிமார்ற கரண்டியக்கூட "அன்னவாரி" ன்னு
சொல்லுவோம்.

சுந்தரி: என்னமோ போ. "நங்கயா" ன்னு நம்ம பொறந்தவம் பொண்டாட்டியக்கூடச் சொல்றதுண்டு. "ஏனுங்க நங்கை"ன்னு கேக்கறதே நல்லாருக்கும். இப்பெல்லாம் "அண்ணி" ஆயிருச்சு அது. எங்கூட்டுச் சின்னப் பண்ணாடிகூட இப்பெல்லாம் "வீடு" ன்னுதான் பேசுது. "ஊடு" போயாச்சு. "செவினில" ஏண்டா கைவெச்சு உக்காந்துருக்கறேன்னு கேட்டா "ஏம்மா கன்னத்துலைன்னு சொல்லத் தெரியாதா?" ன்னு கேட்டு நாவரீகம் பழகுது. இவனெல்லாந்தே நாளைக்குப் பண்ணையம் பாக்கப் போறானாக்கு? நாங்க அய்யனம்மா
இருக்கறவரைக்குந்தே.....

அருக்காணி: நீ வேற....... என்னையச் சின்னமா சின்னமான்னு கூப்புட்டுக்கிட்டிருந்த எங்கக்கா பயனொருத்தன் டிவியில "சித்தி" வந்தப்புறமா "சித்தி"ங்கறான். எல்லாம் மாறிக்கிட்டிருக்குது போ. ஆனாக்கூட உடமுடியாது நம்ம "செலவு வேகுச்சுக் கொட்டிக் கடஞ்ச கொழம்பையும், அரசானிக்காப் பொரியலையும், தட்டப்பயித்துச் சுண்டலையும்"
அமெரிக்காப் போனாலுஞ்சேரி, எங்க போனாலுஞ்சேரி.

சுந்தரி: பொழுதே உழுந்துருச்சு.... மிச்சமிருந்தா உன்னோரு நாளைக்குப் பாத்துக்கலாம். நாம்போறனக்கா. ஆமா.....இப்பிடி எதோ அரையுங்கொறையுமா நாம பேசுனதையெல்லா எப்பிடி எழுதப்போகுது அந்தப்புள்ளை? இதையெல்லாங் கேட்டுப்போட்டு நம்மளைய வார்த்தை பேசீறப்போகுது அது!

அருக்காணி: என்னமோ "அருக்காணியின் அரங்கம்" னு தலைப்பு வெச்சு எழுதறன்னு சொல்லுச்சு. வார்த்தை பேசுனாத் தெரியும்.................நாமலா போனோம் அதுகிட்ட? அது வந்துருக்குது நம்மகிட்ட அதுக்குச் சோலியாகுனுமுன்னு.

சுந்தரி: நாய் வயித்துல பொறந்தாக்கூட நட்சத்திரங்கூடிப் பொறக்கோனுமுன்னு சும்மாவா சொன்னாங்க பழமொழி? சடைகூட நேராப் பின்னத்தெரியாம ஏழுகோணையாப் பின்னற உனக்கு அடிச்சிருக்குது ஒரு யோகம்.

அருக்காணி: நீ ஒருத்தி..........நானாவது சடைதான் கோணையாப் பின்னிக்கறவ. அவங்கவுங்க அங்கங்க மனசே கோணையோட ஆடிக்கிட்டிருக்கறாங்க அவுத்துட்ட காளை மாரி. நீ பாத்துப் போ. அம்மாவாசை நாளு, தடத்துல பூச்சி,
புழுவு ஊறிக்கிட்டுக் கெடக்குங்க பாவம்.

பின்குறிப்பு:
**********
கொங்கு வட்டார வழக்குச் சொற்களைச் சேமிக்கும் முயற்சியில் உள்ள நண்பர் மணிகண்டனுக்கும், அவருக்குப் பின்னூட்டங்களில் சொற்களை வழங்கி உதவும் நண்பர்களுக்கும் நன்றி.