ஊர்க்குளம்

காற்றலையும் அந்தரத்தில்
அசைத்தலும்நீக்கிச் சிறகுவிரித்தபடி நகருமொருபறவையின்
நிழலையும் பிரதிபலிக்கும் தெளிவுடன் திகழ்ந்தது அச்சிறுகுளம்

சிற்றாழம் இறங்குகையில் காலின்நகக்கிழிப்போ பற்களைப் பலிகேட்பதோ
வன்மம் உள்ளொளித்த மென்பாசிகளுக்குத் தன்னைக்கொடுத்திராத
கற்களின் சூழலில் இரத்தத் தெறிப்புகள் இல்லை தேரைகளின் முதுகுகளில்கூட

"ஆணுக்குப் பெண்ணிங்கே இளைப்பில்லை காணென்று கும்மியடி"
புத்தகம் விரித்து உருப்போட்டு நடந்தேகிய சிறுமனிதக் குரலுக்கு
தலையாட்டி மிதந்துகொண்டிருந்தன தாமரை மொட்டுக்கள்

விடுதலையின் நிறமென்பது அந்நீர்த்தெளிவின் நிறமேயென்றுகூட
கைகளைப் பறித்தாலும் சொற்களை ஊதிக் காற்றிலே எழுதுவேனெனும்
ஊர்க்கவிஞன் ஒருவன் உரத்துக் கூவியிருந்தான்

காலக்கருக்கலில் சில மேகங்களே கடந்திருக்கும்.
அச்சிறுகுளத்தில் நீரள்ளிப் பருகக் கோர்த்த கைகளுக்குள்
எத்திசையிலோ தனித்து மிதந்திருந்த பறிக்கப்பட்ட இருவெளிர்கண்கள்
வந்துவிழுந்ததான திகில் கதைகள் இப்போது

உரக்கப்பாடிய ஊர்க்கவிஞனின் மகன்தான் இன்று
இந்நீரின் வண்ணம்போலவே வாழ்வு
கருமையான தெளிவற்ற தன்மையில்
மிதப்பதாய்ச் சொல்கிறான்

மண் துளைகளடைக்கும் எலும்புகளுக்கே இடம்விட்டு
தாமரை வேர்களும் இறந்தன போலும்
இயலாமையைப் பாடிப்பறக்கின்றன வண்டுகள்

ஒரு ஊர்க்குளம் உருமாறிவருவதற்கு
என்ன விமர்சனங்கள் சொல்லிவிடமுடியும்?
இதற்கடியில் ஒரு சுடுகாடு இருந்திருக்கலாம்
அல்லது
நாளை இது முழுக்க ஒரு சுடுகாடும் ஆகலாம்
என்பதைத் தவிர?