அய்ய‌னை எழுத‌லாமா?

மூத்த பதிவர் செல்வராஜ் மறுக்காவும் எழுத வந்துருக்காருன்னு ஒரெட்டுப் போய்ப் பாத்துட்டு வரலாம்னு அவர் பதிவுப் பக்கமாப் போனப்ப இந்த அமெரிக்காவுல வெள்ளக்காரங்க வயசானாலுங்கூட எப்படி வெரசலா எட்டி நடந்து, ஓடி ஒடம்புக்குப் பயிற்சி பண்றாங்கன்னு அழகா எழுதீருந்தாரு. அதுல கொழைந்தங்க ஒருபக்கமா ஓடுனா "அய்யனும் ஆத்தாளும்" அவங்களுக்கிணையா ஓடறாங்கன்னு ஒரு வரி சொல்லீருந்தாரு.யாரோ எங்கையோ எப்பவோ க‌டையில‌ நாள்க‌ண‌க்கா கெட‌ந்து அதையும் ஆசைக்கு வாங்கி ஒரு துண்டு ஒடைச்சு வாயில‌ போட‌ற‌ப்ப‌ ஊருல‌ நோம்பி த‌வ‌றாம‌ புதுசாப் ப‌ண்ணித‌ர்ற‌ அம்மாவோட‌ அன்பு நெறைஞ்ச‌ மைசூர்பா ஞாப‌க‌ம் வ‌ருமே, அதுமாதிரி இங்க‌ எப்ப‌வும் முக்கால்வாசி நேர‌த்தை இங்கிலீசு பேசியே ஓட்ட‌ற‌து பொழ‌ப்பா வாச்சிருக்க‌ற‌ப்ப‌ எப்ப‌வாவ‌‌து நம்மளோட ஒரு சின்ன‌ சொல் கெடைச்சாலும் அது வாழ்வோட‌ ஆர‌ம்ப‌த்து இனிமைக‌ளுக்குள்ளே த‌ள்ளிவிடுது.
அப்ப‌டித்தான் செல்வ‌ராஜோட‌ "அய்ய‌னும் ஆத்தாளும்"
ஊர் ஞாப‌க‌த்த‌க் கொண்டாந்து சேத்துச்சு.

"அய்ய‌ன்" ங்க‌ற‌ சொல்லு கொங்குப் ப‌குதியில பொதுவா"அப்பா"ங்க‌ற‌ பொருள‌க் குறிக்கும். ஆனா இன்னொரு வ‌கையில‌ பாத்தா ஊட்டுல‌ இருக்க‌ற‌ வ‌ய‌சான‌ ஆணை அந்த‌ ஊட்டுச் ச‌ன‌ங்க‌, வ‌ர்ற‌வ‌ங்க‌, போற‌வ‌ங்க‌ன்னு எல்லாருமே "அய்ய‌ன்" னு கூப்புடுவாங்க‌. அப்பாற‌ய்ய‌ன், அப்புச்சி எல்லாம் த‌ந்தை, தாய் வ‌ழி உற‌வுமுறைச் சொல்லுன்னாலும் நெறைய‌ ஊடுக‌ள்ல வயசான ஆம்பளைகளை பொதுவா "அய்ய‌ன்" னு சொல்ற‌ ப‌ழ‌க்க‌ம் இருந்த‌து இந்த‌ இட‌த்துல "இருக்குது" ன்னு போட‌லாமா போட‌க்கூடாதான்னு ஒரு கொழ‌ப்ப‌ம். ஏன்னா இப்ப‌ இருக்க‌ற‌ சின்ன‌ப் பேத்துப் பிதுறுக‌ எல்லாம் "தாத்தா பாட்டி" ன்னு கூப்ட‌ற‌துக்கு மாறீட்ட‌ மாதிரித் தெரியுது.

ஆனா ந‌ம்ம சின்னப் புள்ளையா இருந்த கால‌த்துப் பேத்தி வாழ்க்கையில‌ (20 வ‌ருச‌ம் முன்னாடி)நெறைய‌ அய்ய‌ன்க‌ளும் கூட‌ இருந்தாங்க‌. ஊருக்கொரு வெநாயங் கோயில் மாதிரி ஊட்டுக்கொரு அய்ய‌ன் இல்லாட்டி ஆத்தா இல்லாட்டி ரெண்டுபேருமே இருந்தாங்க‌. அய்ய‌ன் ஆத்தா ம‌னுச‌ங்க‌ளுக்கு த‌லை பூளைப்பூவாட்ட‌மா பெரும்பாலும் ந‌ரைக்க‌ ஆர‌ம்பிச்சிரும். ம‌ன‌சும் அந்த‌ப் பூ நெற‌த்துல‌தான் இருக்கும். த‌லையையே டை போட்டு ம‌றைச்சுக்காத‌வ‌ங்க‌ ம‌ன‌சுக்கு என்ன‌ தெரை போட‌ப்போறாங்க?. எதார்த்த‌மான‌ பேச்சும் செய‌லும் அவ‌ங்க‌ளோட‌து. அவ‌ங்க‌ ஊட்டு, ஒற‌வுப் புள்ளை, ப‌ச‌ங்க‌ள‌ ம‌ட்டும‌ல்ல‌ ஊருக்குள்ள‌ எல்லாச் சின்ன‌ஞ்சிறுசுக‌ மேலையும் ஒரே மாதிரிப் பாச‌ந்தான், அக்க‌றைதான்.

வெய்யிலுக்குத் துண்டைத் த‌லையில‌ போட்டுக்கிட்டுக் கைக்குக் க‌வை ஊனிக்கிட்டு ந‌ட‌ந்து போகையில‌ எதுக்கால‌ த‌ண்ணிக் கொட‌த்தைத் தூக்கிக்கிட்டு சுப்போ, ர‌த்தினாளோ வ‌ந்தா "ஏத்தா ந‌ட்ட‌ ம‌த்தியான‌த்துல‌ கொடத்த‌த் தூக்கீட்டு? சாய‌ந்த‌ர‌மா வெய்ய‌த் தாழ‌ப் போலாம‌ல்ல‌?" ன்னு கேட்டுக்கிட்டு,ப‌க்க‌த்தூருல‌ போயி மாட்டுக்குத் த‌வுடு வாங்கி சைக்கிள்ல‌ கொண்டார‌ சின்ன‌க்குட்டிய‌ப் பாத்து "பேர‌ன் ந‌ல்லாருக்கறான‌ல்ல‌ அப்புனு?" அப்ப‌டீன்னு வெசாரிச்சுக்கிட்டு, எதுக்கால‌ வ‌ர்ற‌ இன்னொரு அய்ய‌ன‌ப் பாத்து "மான‌ம் உருவ‌ங் க‌ட்டியிருக்க‌ற‌த‌ப் பாத்தா இன்னிக்கு ம‌ழை ஏமாத்தாது போல‌ இருக்குதுங்க‌ மாப்ளே" ன்னு பேசிக்கிட்டு ந‌ம்ம‌ அய்ய‌ன்க‌ள் அந்த‌ப் புழுதி ரோட்டுல‌ ந‌ட‌ந்து போற‌த‌ நென‌ச்சேன். அப்ப‌டிச் சித்திர‌மா ம‌ன‌சுல‌ உழுந்து கெட‌க்குற‌ அய்ய‌ன்க‌ள‌ ஒவ்வொருத்த‌ரா எழுதி வெச்சுக்க‌லாமான்னு தோணுச்சு.

இப்ப பேச்சு வழக்கெல்லாங்கூட நாக‌ரீக‌மா மாறிக்கிட்டு வ‌ருது. என்ன‌ நாக‌ரீக‌மோ? என்ன‌மோ? நாக‌ரீக‌ம்ங்க‌ற‌துக்கு என்ன‌ அள‌வுகோலுன்னும் தெரிய‌லை. அமெரிக்கா வ‌ந்தாலும், ஆஸ்திரேலியாவுக்குப் போனாலும் "சாதி" உண‌ர்வையெல்லாம் உடாமப் பத்தரமா மூட்டை கட்டி மனசுல ஊறப்போட்டுக்கிட்டே இருந்தாலும் ஊர்ப் பேச்சு வ‌ழ‌க்கெல்லாம் கொஞ்ச‌ம் ம‌ற‌க்க‌த்தான் செய்யுது நம்ம‌ ம‌க்க‌ளுக்கு. இங்க‌யே கொங்குப் ப‌குதி ம‌க்க‌ளா ஒரே இட‌த்துல‌ நெறைய‌ப் பேரைப் பாத்தாலுமே கூட‌ அவ‌ங்க‌ ஒருத்த‌ர‌ ஒருத்த‌ர் பாத்துக்க‌ற‌ப்ப‌ ச‌ராங்க‌மா ஊர்மொழி ஒன்னும் பெருசா வ‌ர்ற‌தில்லை போல‌ சில‌ருக்கு. ஊர் மொழின்னு சொன்னா வார்த்தைக்கு வார்த்தை "ங்க‌" போட்டுப் பேச‌ற‌ அடையாள‌ம‌ல்ல‌. ப‌ழ‌மைக்குள்ளையும், பேச்சுக்குள்ளையும் புதைஞ்சு கெட‌க்குற‌ பாட்டனும், முப்பாட்ட‌னும் புழ‌ங்கிய‌ சொற்க‌ள். ஒன்னுமில்லை, அன்னைக்கொரு நாளு எல்லோருமாக் கூடியிருந்த‌ எட‌த்துல உள்ள போனதும் கொங்குக்கார‌ரு ஒருத்த‌ர‌ப் பாத்து "இப்பத்தா வ‌ந்தீங்க‌ளா?" னு சாதார‌ண‌மான‌ ஒரு வாக்கிய‌த்தைப் ப‌ய‌ன்ப‌டுத்துன‌துக்கே அவ‌ரு ரொம்ப‌ உண‌ர்ச்சி வ‌ச‌ப்ப‌ட்டு "இதையெல்லாம் கேட்டு எவ்வள‌வு நாள் ஆச்சுப் போங்க‌" னு சொல்லிக்கிட்டு இருந்தாரு.


நம்மகிட்டயுமே வேலையில்லாத‌ப்ப‌ யோசிச்சுப் பாத்தா எத்த‌னையோ சொற்க‌ள் தொலைஞ்சுக்கிட்டே போற‌ மாதிரித் தெரியுது. ச‌ரி செல்வ‌ராஜ் எடுத்துக்கொடுத்த‌ "அய்ய‌ன்" ஐ சாக்கா வெச்சு ஒரு "அய்ய‌ன்" தொட‌ர் எழுத‌லாம்னு. "அய்ய‌ன்" ஐ அவ‌ருக்கொச‌ர‌ம் ம‌ட்டுமில்லாம‌ என் ம‌ன‌சுல‌ ஆழ‌ப் புதைஞ்சுபோன‌ அந்த‌ வாழ்க்கைய‌ ஒரு த‌ர‌ம் திருப்பிப் பாத்துக்க‌வும், அதுக்குள்ள‌ பொக்கிச‌மா ம‌றைஞ்சு நிக்க‌ற‌ "குமுனி", 'க‌ண்ணுவ‌லிப் பூவு" ம‌ழை பேஞ்ச‌ காத்தால‌ ஊறித் திரிஞ்ச‌ "மொட்டைப் பாப்பாத்தி", "தாரை", "த‌ப்ப‌ட்டை", "கொம்பு" இப்ப‌டியான‌ வார்த்தைக‌ளை, அதுக்குப் பின்னான‌ ஞாப‌க‌ங்க‌ளை மீட்டுக்க‌வும் எழுத‌லாம்னு யோச‌னை. "அது ச‌ரி நீதானே? ‌ எழுதுன‌ பொற‌வு ந‌ம்ப‌லாம்" ங்கறீங்க‌ளா?" அப்ப‌டியும் வெச்சுக்க‌லாம்.